O Μichael Emerson απαντά σε ερωτήσεις των μελών της Lostpedia σχετικά με τον χαρακτήρα του Ben, το Lost, και άλλα ενδιαφέροντα θέματα.Διαβάστε τη συνέντευξη
Τι καταλαβαίνεις για την σχέση του Ben με τον Richard;
Ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της σειράς – ο Richard Alpert – λατρεύω τον Νestor και το ότι ο χαρακτήρας του δεν γερνάει – αναπληρώνει τον πατέρα/μέντορα αλλά επίσης μπορεί να είναι ένας διαφθορέας.
Φαίνεται να είσαι ένας πραγματικά ζεστός και ηπίων τόνων άνθρωπος στην πραγματική ζωή. Τι μεθόδους χρησιμοποιείς για να αποδώσεις έναν χαρακτήρα τόσο διαφορετικό από εσένα, και είναι δύσκολο να το κάνεις; Υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο πρόσωπο που έχεις ως μοντέλο του χαρακτήρα και αν ναι ποιο;
Ο Ben δεν απαιτεί πολύ «ηθοποιία» , είναι σαν και εμένα (ή οποιονδήποτε) αλλά ΛΙΓΟΤΕΡΟΣ. Δεν ξέρω κάποιον τόσο κρύο όσο ο Ben αλλά απολαμβάνω τη συγκέντρωσή τους και τους υπολογισμούς, έχει άδεια να είναι αναίσθητος.
Συνεχίζοντας από την προηγούμενη ερώτηση, χρησιμοποιείς στοιχεία της δική σου προσωπικότητας και τα ενσωματώνεις στον χαρακτήρα του Ben;
Μερικές φορές η ηθοποιία δεν είναι για τα πράγματα που ήδη είσαι αλλά για τα πράγματα που εύχεσαι να ήσουν. Είμαστε όλοι ικανοί για σχεδόν τα πάντα – ο Ben δεν είναι τόσο πολύ διαφορετικός.
Με δεδομένο το πόσο προσεκτικοί είναι οι θεατές του LOST, εσύ και οι άλλοι ηθοποιοί είσαστε πιο συνειδητοποιημένοι στις παραστάσεις σας από όταν παίζατε σε άλλες παραγωγές;
Δε νομίζω ότι οι ηθοποιοί παραγοντοποιούν την διερεύνηση του κοινού τόσο πολύ στη δουλειά τους – η δουλειά είναι αρκετά εξουθενωτική όπως είναι. Αυτή η έντονη προσοχή στη σειρά είναι περισσότερο ένα θέμα ανάμεσα στους συγγραφείς και στο κοινό κατά τη γνώμη μου.
Έχει ποτέ υπάρξει κάτι που οι συγγραφείς έκαναν τον Ben να πει ή να κάνει για το οποίο έχεις διαφωνήσει;
Παραδέχομαι ότι είχα σοκαριστεί με τον ρόλο του Ben στη μαζική δολοφονία της Πρωτοβουλίας Dharma, αλλά νομίζω ότι αυτό ίσως επαναδιατυπωθεί στο μέλλον. Εμπιστεύομαι τους συγγραφείς απόλυτα και θα αισθανόμουν άβολα αν έμπλεκα στη δουλειά τους.
Το να έχεις κάμερες παντού γύρω σου και συγκεκριμένες σκηνοθετικές οδηγίες, μαζί με το γεγονός ότι οι θεατές μελετούν την κάθε σου κίνηση στην οθόνη, σε αποσπά από τους σκοπούς σου, τα κείμενα κλπ.
Το να παίζεις για την κάμερα σημαίνει να αποκλείεις όλα τα υπόλοιπα. Μου αρέσει αυτή η πρόκληση – να μένω συγκεντρωμένος και διαθέσιμος για τις ατελείωτες επαναλήψεις των σκηνών χωρίς να είμαι τόσο «βαρύς» γι αυτό. Συνηθίζουμε να γυρίζουμε ολόκληρες λήψεις σκηνών στο LOST, επομένως δεν φαίνεται τόσο αποσπασματικό
Πολλοί από τους θεατές του Lost είναι μεγάλοι θαυμαστές του χαρακτήρα σου και είναι ικανοί να συνδεθούν και να ταυτιστούν με τον Ben παρά τα όσα κακά πράγματα έχει κάνει, και γι αυτό, βρίσκω το πορτραίτο του απίστευτα συναρπαστικό. Σαν ηθοποιός, πως πλησιάζεις το πορτραίτο ενός τόσο ηθικά αμφιλεγόμενου «κακού» ώστε να είναι ένας χαρακτήρας με τον οποίο το κοινό μπορεί να συμπάσχει;
Δεν υπάρχει κανένα μεγάλο μυστήριο ή μυστική φόρμουλα εδώ – προσέχουμε τους κακούς γιατί ΕΙΝΑΙ ΕΜΕΙΣ. Ψάχνω τρόπους για να είμαι ακοινώνητος ή δυσάρεστος με έναν ενδιαφέρον τρόπο – μερικές φορές με τρόπους που κανονικά δεν επιτρέπουμε στους εαυτούς μας.
Από το επεισόδιο «The Man Behind the Curtain» με ποιους τρόπους οι αποκαλύψεις για την παιδική ηλικία του Ben σε έχουν επηρεάσει στην απόδοσή του ως ενήλικος;
Δεν αισθάνομαι μεγάλη επιρροή (επισημαίνει ψυχρά) – απλά επιβεβαιώνει ότι είναι ένα άτομο σαν και εμάς τους υπόλοιπους
Ποια ήταν η αντίδρασή σου στον παγωμένο τροχό γαϊδουριού; Όταν ο Ben γύρισε τον τροχό ήταν μια συναρπαστική εμπειρία: κάποιος μπορούσε πραγματικά να δει τη λύπη σε αυτόν, γνωρίζοντας ότι δεν θα επιστρέψει ποτέ στο Νησί. Όταν έπαιξες αυτή τη σκηνή χρησιμοποίησες αληθινά συναισθήματα και ένιωσες πραγματική θλίψη;
Ο Jack Bender είπε να είμαι προσεκτικός ότι για τον Ben αυτή η στιγμή θα ήταν το τέλος της ζωής όπως την ήξερε. Πρόσθεσε αυτό μαζί με την πρόσφατη απώλεια της κόρης του και είναι μια σκηνή με μεγάλα ρίσκα. Σου φάνηκε αληθινή;
Η συνεχόμενη ερμηνευτική σου απόδοση διαλόγων που μπορεί στο στόμα άλλων ηθοποιών να φαίνονταν βαρετές έχουν δώσει μια εξαιρετική ασάφεια σε ολόκληρες σκηνές και επεισόδια του LOST. Στην πραγματικότητα αυτό το συγκεκριμένο χάρισμα φαίνεται να είναι το γνώρισμα του χαρακτήρα σου. Έχεις ποτέ αποδώσει μια ατάκα με πολλαπλές ερμηνείες σε πολλαπλές λήψεις πριν οι σκηνοθέτες/παραγωγοί διαλέξουν αυτή που ταιριάζει καλύτερα στην πορεία της ιστορίας;
Είμαι ένας ηθοποιός θεάτρου και σε εκείνον τον κόσμο η επιτυχία εξαρτάται από το πώς οι διάλογοι λέγονται. Θα έλεγα ότι είναι αυτό το οποίο ένας ηθοποιός πληρώνεται να κάνει. Στο Lost συχνά γυρίζουμε μια σκηνή (ή μια ατάκα) με διαφορετικούς τρόπους και αφήνουμε τους παραγωγούς να διαλέξουν αυτή που τους αρέσει περισσότερο.
Ο Βen έχει μια πολύ καλή ατάκα ή δυο σε κάθε επεισόδιο και λατρεύω το πνεύμα του αλλά με ελκύει πιο πολύ η ήρεμη δημιουργία σοβαρών ερωτήσεων ηθικής ή φιλοσοφίας. Παρά του ότι είναι ένας άνθρωπος δράσης είναι επίσης και ένας άνθρωπος σε αναζήτηση του Νοήματος.
Πόσο συχνά σου δίνονται οδηγίες για να παίξεις μια σκηνή με ένα συγκεκριμένο τρόπο χωρίς να ξέρεις γιατί ο Ben, με την προσωπική του ιστορία και τη γνώση του τι συμβαίνει, θα μπορούσε να συμπεριφερθεί ή να αισθανθεί με αυτόν τον τρόπο, και έχεις κάποια παραδείγματα της μεθόδου σου ή του τρόπου σκέψης με το οποίο ανταποκρίνεσαι σε αυτή την έλλειψη γνώσης;
Ειλικρινά, δεν ανησυχώ για τα κίνητρα ή το παρελθόν τόσο πολύ. Πολύ πιο σημαντικό είναι η σκηνή να είναι επιτυχημένη. Η ηθοποιία είναι πολύ πιο αφαιρετική από όσο οι περισσότεροι άνθρωποι (ή ηθοποιοί, αν θες) νομίζουν.
Έχοντας σκοτώσει τον ίδιο του τον πατέρα και αναπτύξει μια εμμονή με μια γυναίκα που μοιάζει στη μητέρα του, είναι ξεκάθαρο ότι ο Ben έχει ένα σοβαρό Οιδιπόδειο σύμπλεγμα. Βρίσκεις αυτή την πτυχή του χαρακτήρα σου πιο ενοχλητική από την βίαιη δολοφονική πλευρά; Και νομίζεις ότι οι συγγραφείς υπονοούν ότι ο Ben τελικά θα είναι ο τραγικός ήρωας όπως ήταν ο Οιδίποδας;
Δεν είμαι σίγουρος ότι ο Οιδίποδας μπορεί να είναι ήρωας οποιουδήποτε είδους, αλλά όχι, όλοι στο Lost έχουν ένα πρόβλημα με τους πατεράδες τους – είναι ένα από τα θέματα της σειράς. Είμαστε δυο χρόνια μακριά από το να μπορούμε να κρίνουμε τον Ben σαν ήρωα ή όχι.
Θεωρείς τον εαυτό σου έναν «μεθοδικό» ηθοποιό; Τι βήματα κάνεις για να κατέχεις πραγματικά έναν ρόλο; Από πού ακριβώς αντλείς την έμπνευσή σου για να παίξεις έναν χαρακτήρα φαινομενικά τόσο κακό και «ανατριχιαστικό» όσο ο Benjamin Linus;
Όχι δεν μπορώ να πω ότι ήμουν ένας Μεθοδικός Ηθοποιός. Θα αποκαλούσα τον εαυτό μου έναν Τεχνικό Ηθοποιό. Παραφράζοντας τον Ben Kingsley, μαθαίνω τις ατάκες και όταν τις μάθω με έναν πλήρη και με νόημα τρόπο ίσως να είμαι έτοιμος να υπηρετήσω την ιστορία. Κάθε μέρα, κάθε σκηνή λέω στον εαυτό μου, «Τι θα έκανα αν ήμουν σε αυτή την κατάσταση;» Καθαρή φαντασία.
Εκθέτω έναν αριθμό συμπεριφορών και κάνω κάποιους ήχους που ελπίζω ότι ένα ακροατήριο θα βρει εύλογες, θα εκπλαγεί και ίσως συναρπαστικές. Είμαι προσαρμοστικός συνεργάτης σε αυτή τη διαδικασία μέχρι ενός σημείου, αλλά στο τέλος της ημέρας εγώ είμαι αυτός που αναπνέει και κινείται και μιλάει κα προσπαθεί να θέλξει ένα σημαντικό ακροατήριο στη σειρά. Υπάρχει κάποια ερμηνεία που εμπλέκεται.
Ο Ben μερικές φορές φαίνεται να διατηρεί μια παιδικότητα στον χαρακτήρα που παρακινεί τις πράξεις του και αυτό κάποιες φορές δημιουργεί ανυπόμονες αντιδράσεις. Πως αισθάνεσαι προσωπικά γι αυτή την πλευρά του χαρακτήρα του, και νομίζεις ότι απαντά σε κάποιες ερωτήσεις για τα κίνητρά του;
Νομίζω ότι λέει την αλήθεια για τους ιδιοφυείς ανθρώπους που έχω παρατηρήσει. Όλες οι πλευρές μας δεν αναπτύσσονται με τον ίδιο ρυθμό και οι εκπληκτικές μας δυνατότητες έρχονται με κάποιο τίμημα. Μου αρέσει η ιδέα ότι ο Ben είναι κοινωνικά υπανάπτυκτος. Επιπλέον, έχω παρατηρήσει όλο και περισσότερο ότι οι ενήλικοι είναι απλά μια μεταγενέστερη έκδοση των παιδιών που ήμασταν κάποτε.
Μέσα από τα χρόνια ο χαρακτήρας του Ben εξελίχθηκε και άλλαξε, πρώτα τον γνωρίσαμε ως Henry Gale, τον φοβισμένο ειρηνικό χαρακτήρα από τη Μινεσότα, μετά ήταν ο ήρεμος και ανατριχιαστικός ηγέτης/δικτάτορας των Others που χρησιμοποίησε τον Jack για να σώσει τη ζωή του, αργότερα είδαμε την σκληρή πεινασμένη για εξουσία πλευρά του Ben στη διάρκεια των flashbacks του Purge, μετά είδαμε τη συναισθηματική πλευρά του Ben μετά τον θάνατο της Alex και μετά πίσω στη σκληρή πεινασμένη για εξουσία πλευρά του Ben όταν σκότωσε τον Keamy. Ποια πλευρά του Ben απολαμβάνεις περισσότερο να παίζεις;
Αυτό που μου αρέσει είναι ότι νομίζεις ότι υπάρχουν όλες αυτές οι εκδοχές του Ben όταν τόνισα ότι έκανα πάντα τον ίδιο άνθρωπο (Σε ευχαριστώ)
Ο Ben έχει εμπλακεί σε αρκετές σκηνές δράσης : Σκέφτομαι συγκεκριμένα τη σκηνή στη Σαχάρα με τους Βεδουΐνους. Εκπαιδεύτηκες συγκεκριμένα για τέτοιες σκηνές; Επιπλέον κάνεις μόνος σου τις επικίνδυνες σκηνές στη σειρά;
Εύχομαι να είχα περισσότερο υπόβαθρο στις ικανότητες «Δράσης» αλλά στο Lost, εμφανίζεσαι την ημέρα και το κάνεις. Έχω τη συνηθισμένη εκπαίδευση μάχης της σκηνής αλλά τίποτα που θα με προετοίμαζε για το γύρισμα, τη μάχη και την ίππευση που έκανα στο Lost. Συνήθως κάνω μόνος μου τις επικίνδυνες σκηνές μέχρι το σημείο που πονάω ή φαίνεται τρελό το να συνεχίσω, αλλά συνήθως μέχρι τότε έχουμε τελειώσει. Η δουλειά είναι συχνά επικίνδυνη και υποσχέθηκα στον εαυτό μου να είμαι πιο συντηρητικός.
Πως έχεις αλλάξει το πορτραίτο σου για τον Ben όσο καιρό είσαι στη σειρά; Εννοώ σαν συνειδητή επιλογή σαν ηθοποιός, όχι τόσο σαν τι σου έχουν γράψει οι συγγραφείς για την ιστορία του χαρακτήρα σου. Γνωρίζοντας όσα ξέρεις τώρα για τον χαρακτήρα του Ben και την ιστορία ή ακόμα του Henry Gale, υπάρχουν κάποιες σκηνές που θα ήθελες να παίξεις διαφορετικά αν είχες την δυνατότητα να τις ξανακάνεις; Αν ναι πως;
Δεν έχω στ’ αλήθεια αλλάξει το πορτραίτο (όχι συνειδητά) Πάντα ήταν απλά εγώ, ότι ξέρω εκείνη τη στιγμή και η σκηνή. Δεν μπορώ να σκεφτώ κάποια σκηνή που θα άλλαζα.
Ο θάνατος της Alex
Τι πιστεύεις για τις προσωπικές θρησκευτικές/φιλοσοφικές απόψεις του Benjamin Linus; Στο επεισόδιο Dave ενώ ακόμα προσποιούταν τον Henry Gale, λέει στον Locke: «Ο Θεός δεν ξέρει πόσο πολύ είμαστε εδώ John. Δεν μπορεί να δει το νησί καλύτερα από ότι ο υπόλοιπος κόσμος μπορεί.» Αλλά στο The Cost of Living ρωτάει τον Jack αν πιστεύει στον Θεό. Όταν ο Jack τον ρωτάει το ίδιο ο Ben απαντά: «Δύο ημέρες αφότου ανακάλυψα ότι έχω έναν θανάσιμο όγκο στην σπονδυλική μου στήλη, ένας νευροχειρούργος πέφτει από τον ουρανό. Και αν αυτό δεν είναι απόδειξη του Θεού δεν ξέρω τι είναι» Ενώ η απάντησή του είναι ελαφρώς αμφιλεγόμενη αντανακλά μια διαφορετική άποψη για τη θρησκεία από αυτό που είπε στον Locke. O Ben έχει ακόμα το Κοράνι και ένα βιβλίο για Ινδιάνικα τελετουργικά στη βιβλιοθήκη του. Επομένως τι συμπεραίνεις από όλα αυτά; Και αν θες να απαντήσεις, ποια είναι η προσωπική σου κοσμοθεωρία.
Ξεκάθαρα ο Ben αναζητά το Νόημα και έχει μια φιλοσοφική διάσταση. Όπως οι περισσότεροι άνθρωποι (όπως εγώ) λίγο αρκετά δεσμευμένος στο Εδώ και το Τώρα για να δώσει σε αυτό όλη του την προσοχή. Όπως εγώ, προφανώς πιστεύει ότι εκφράζει το πνεύμα του στη δραστηριότητα κάθε ημέρας.
Δεν το είχα ακούσει. Αυτή είναι η άσχημη πλευρά της τόσο φρενήρης προσοχής υποθέτω. Αν οι θεατές δεν θέλουν να χαλάσουν την έκπληξη ξέρουν τι να κάνουν.
Συνήθως δεν επισκέπτομαι τις σελίδες – δε νομίζω ότι πολλοί από το καστ το κάνουν. Είναι σα να διαβάζεις κριτικές – κανένα καλό δεν πρόκειται να έρθει από αυτό. Ακολουθώ στενά την ιστορία και διασκεδάζω να υποθέτω το νόημα όλων αυτό και που η ιστορία πηγαίνει. Έχω ακούσει την Lostpedia και έχω ακούσει που υμνείτε αλλά δεν κυνηγώ το Lost, online – περισσότερο μπορώ να το κυνηγήσω σε μια συζήτηση.
Πως το καστ αλληλεπιδρά μεταξύ του μακριά από τα γυρίσματα; Υπάρχει κάποιος συγκεκριμένα που τα πάτε καλά στο γύρισμα και γιατί νομίζεις ότι συμβαίνει αυτό;
Το καστ είναι πολύ φιλικό ο ένας με τον άλλο – δεν βρισκόμαστε μαζί συχνά γιατί έχουμε ζωές εκτός Lost να προχωρήσουμε και μάλλον βλέπουμε αρκετά ο ένας τον άλλο στο γύρισμα. Αισθάνομαι ιδιαίτερα άνετα με τον Terry – όχι μόνο είμαστε μαζί σε πολλές σκηνές αλλά είμαστε κοντά στην ηλικία και στον χαρακτήρα και στον τρόπο δουλειάς.
Εσύ και πολλά άλλα μέλη του καστ έχετε πει ότι δεν ξέρετε τι πρόκειται να συμβεί στο Lost και κάποιες στιγμές μπορείτε να πάρετε ένα σενάριο ημέρες μόνο πριν το γύρισμα. Ερχόμενος από ένα τέτοιο εκτεταμένο θεατρικό υπόβαθρο πόσο δύσκολο ήταν να προσαρμοστείς σ’ αυτή την αλλαγή;
Ήταν τρομακτικό στην αρχή αλλά τώρα το βρίσκω απελευθερωτικό. Μια μικρή αναπροσαρμογή
Ο Terry O’ Quinn είπε ότι η ευκαιρία να δουλέψει σε μια σειρά σαν το Lost είναι μοναδική στη ζωή και κάποιοι νεότεροι ηθοποιοί ίσως να μην εκτιμούν ότι μπορεί να διανύσεις όλη σου την καριέρα και να μην αναμιχθείς σε κάτι τόσο μεγάλο. Έτσι νιώθεις και ποιος άλλος από το καστ θα μπορούσες να πεις ότι είναι τόσο μεγάλος θαυμαστής της σειράς όσο εσύ;
Το μέγεθος της επιτυχίας του Lost είναι δύσκολο να απορροφηθεί. Δεν είναι ένα πράγμα που σκέφτομαι πάρα πολύ –έχω δουλειά να κάνω που απαιτεί την προσοχή μου. Κατά μια έννοια είναι απλά ένας από τους πολλούς ρόλους που θα παίξω
Ποια είναι η πρόβλεψή σου για την τελική φύση της σειράς: θα αποδειχθεί να είναι περισσότερο επιστημονικής φαντασίας ή θα είναι περισσότερο μαγική και υπερφυσική; Ποια είναι η γνώμη σου για την πορεία επιστημονικής φαντασίας που έχει πάρει η σειρά;
Η οπτική της επιστημονικής φαντασίας μου φαίνεται πιθανή- αλλά όπως όλες οι πραγματικά καλές sci –fi θα εκπλήξει και θα εμπνεύσει. Μου ακούγεται καλό.
Τι νομίζεις για όλη την ιστορία της τέταρτης σεζόν; Πως νομίζεις ότι η απεργία των σεναριογράφων επηρέασε τη σειρά – ήταν θετική ή αρνητική; Είναι αυτός ο γρήγορος ρυθμός τώρα με τα flash forwards καθώς και τα flashbacks, ένας ποιο ενδιαφέρον τρόπος να το κάνετε;
Λατρεύω τα flash forward- νομίζω ότι ανεβάζει τη σειρά σε κάτι πιο σοφιστικέ και κάτι πιο ακριβές. Η 4η σεζόν ήταν λίγο μανιώδης γι εμάς αλλά έδωσε στη σειρά μεγάλη ταχύτητα και ορμή. Το μόνο καλό πράγμα στην απεργία των συγγραφέων ήταν ότι βρέθηκα απρόσμενα σπίτι με τους αγαπημένους.
Αν θα μπορούσες να πας πίσω στη στιγμή που σου ζήτησαν να παίξεις τον Henry Gale, γνωρίζοντας ότι ξέρεις τώρα για το αποτέλεσμα του χαρακτήρα (Henry = Ben), το μέγεθος της υποχρέωσης, την προσοχή από τους θαυμαστές (αυτό ως μεγάλο θέμα), θα έλεγες ναι ξανά; Γιατί/Γιατί όχι;
Θα έλεγα ναι (αλλά θα ανησυχούσα πιο πολύ) Είμαι ευχαριστημένος που μου ήρθε όπως έγινε.
Έχεις αναφέρει ότι δεν είσαι άνθρωπος της υπαίθρου. Υπάρχει κάτι που θα σου λείψει από τη Χαβάη όταν το Lost τελειώσει το 2010; Έχεις κάποιες ιστορίες από το γύρισμα που μπορείς να μοιραστείς μαζί μας;
Θα μου λείψουν οι μυρωδιές του μέρους και οι εκπληκτικοί άνεμοι, τα χρώματα του νερού και το φως που πάντα αλλάζει, τα σύννεφα και τα ουράνια τόξα του Χαβανέζικου ουρανού. Λατρεύω τα πράσινα βουνά εδώ και την πεζοπορία και τα ασυνήθιστα πουλιά. Λατρεύω τον ήχο τη Χαβανέζικης γλώσσας (σαν κινούμενο νερό) και την μουσική των νησιών. Περισσότερο από όλα θα μου λείψει η χαλάρωση και η φιλοξενία των κατοίκων του Oahu.
Ποιοι άλλοι ηθοποιοί θα έλεγες ότι είχαν επιρροή στην τέχνη σου;
Τα είδωλά μου συνήθως είναι μεγάλοι ηθοποιοί του Broadway ή της σκηνής του Λονδίνου – ηθοποιοί που βρήκαν τρόπους να καταφέρουν τον κόσμο της γλώσσας.
Αφού έπαιξες τον William Hinks στο The Practice, είπες ότι «Με ανησυχεί λίγο η επίδραση και η δύναμη της τηλεόρασης. Περισσότεροι άνθρωποι με είδαν το The Practice από όλους όσους θα με δουν στα θεατρικά έργα που θα κάνω. Γεγονός που είναι κάπως ταπεινωτικό. Ή προβληματικό. Ή και τα δύο» Αισθάνεσαι ακόμα το ίδιο, ιδιαίτερα τώρα που υπάρχουν τόσοι από εμάς που παρακολουθούν που αλληλεπιδρούν και καμία φορά επηρεάζουν τη σειρά;
Ακόμα αισθάνομαι το ίδιο. Η ένταση και η επίδραση της τηλεόρασης είναι αδιανόητη, ανεξέλεγκτη. Δεν είναι ανθρώπινη σε κλίμακα.
Βλέπω τον εαυτό μου – είναι συχνά επίπονο αλλά είναι εκπαιδευτικό. Φαίνεται ότι με έναν τρόπο δεν είμαι εγώ. Κάποιες φορές εύχεσαι να είχες μια στιγμή να το κάνεις όλο ξανά. Είναι περίεργο να βλέπεις τον εαυτό σου από όλες τις μεριές.
Τι είδους βιβλία απολαμβάνεις να διαβάζεις; Σου αρέσει η φαντασία καθώς και η μη φαντασία; Κάποιο συγκεκριμένο είδος που δεν σε ελκύει;
Διαβάζω πολλές νουβέλες, διαβάζω κλασσικούς και ιστορία και σχόλια. Μου αρέσει να αφήνω το ένα βιβλίο να προτείνει το επόμενο. Για διασκέδαση απολαμβάνω τις ιστορίες φαντασμάτων και τις δολοφονίες μυστήρια. Δεν διαβάζω βιβλία αυτοβοήθειας.
Τι είδος μουσικής απολαμβάνεις περισσότερο; Τι είδη CD σου αρέσει να συλλέγεις;
Έχω αρκετά εκλεκτικό γούστο στη μουσική με μια κλίση προς τη μελαγχολία. Μου αρέσει ο Μπαχ, τα μπλουζ και η trip-hop. Μου αρέσει η παλαιά τζαζ και το ζωντανό bluegrass και η παλιά ρέγγε και οτιδήποτε αρχαίο. Συγκροτήματα garage, oι Nick Drake, Captain Beefheart, Nino Rota κλπ
Ο 15χρονος γιος μου είναι ένας επίδοξος ηθοποιός. Τι θα έλεγες ότι βοήθησε την ανάπτυξη της καριέρας σου περισσότερο και σε έβαλε στη θέση ου να προσγειωθείς σε ένα μεγάλο ρόλο σε μια τρελά δημοφιλή σειρά σαν το Lost;
Δε νομίζω ότι υπάρχει κάτι που ένα άτομο μπορεί να κάνει που θα μπορούσε να τον κατευθύνει στο να προσγειωθεί σε έναν ρόλο σε μια «τρελά δημοφιλή» σειρά. Νομίζω ότι μαθαίνεις να αγαπάς τη δουλειά σου, μαθαίνεις να τη κάνεις καλά, να είσαι υπομονετικός με τον εαυτό σου και πας όπου η καριέρα σου σε πάει. Η Φήμη και η Τύχη δεν είναι υγιείς στόχοι ακόμα και όταν είναι πραγματοποιήσιμοι. Η ηθοποιία είναι μια δύσκολη δουλειά και η τύχη είναι ένας μεγάλος παράγοντας. (Τύχη και προετοιμασία φυσικά). Ακόμα το θεωρώ σαν ένα μοναστικό κάλεσμα και απαιτεί πολλές θυσίες και δεν δημιουργεί καθόλου υποσχέσεις.
Πως επιλέγεις τις δουλειές που αναλαμβάνεις; Για τι ψάχνεις σε ένα σενάριο (ταινία ή τηλεόραση) που σε κάνει να θες να το κάνεις;
Αφήνω το καλό υλικό να είναι ο οδηγός μου όποτε είναι δυνατόν. Κοιτάω για σενάρια με δυνατές γλωσσικές αξίες – κάτι αληθινό, μυστήριο, προκλητικό, με εκπλήξεις που να προκαλεί τη σκέψη. Ψάχνω για το είδος που θα με έλκυε σαν μέλος του κοινού.
Δεν υπάρχει «σωστή» περίοδος ή στυλ για ένα Σαιξπηρικό έργο. Ακόμα και στις ημέρες του τα έργα του Σαίξπηρ «ερμηνεύονταν». Είναι κλασσικά γιατί συνεχίζουν να φέρουν (ακόμα και να απαιτούν) όλα τα ήδη ερμηνείας. Δεν είναι ιστορικά έγγραφα ή χρονικές κάψουλες. Είναι ποιητικά έργα των οποίων η δύναμη ζει μέσα από τη Μεταφορά. Συνεχίζουμε να τα παίζουμε ΓΙΑΤΙ ξεπέρασαν την περίοδό τους, ΓΙΑΤΙ είναι θαυμαστά ερμηνεύσιμα. Η νοσταλγία για κάποιο καλό παλιό στυλ παράστασης είναι μια ψεύτικη ιδέα και παρανόησης της χρησιμότητας του δράματος. Κάνω πίσω στην ιδέα εύθυμων ηθοποιών σε κοστούμια κολοκύθας να υψώνουν κούπες μαζί. (Μπορείς να το βρεις αυτό σε οποιαδήποτε παλιά ημέρα στο Colonial Williamsburg). Κάθε παραγωγή ενός Σαιξπηρικού έργου είναι μια ερμηνεία. Υπάρχουν φυσικά, βαθμοί επιτυχίας και αποτυχίας, καλά σόου και κακά (και υπάρχουν πολλά περισσότερα κακά από καλά) αλλά οι καλύτερες παραγωγές βρίσκουν δυνατές και φωτισμένες μεταφορές που αποκαλύπτουν το κείμενο φρέσκο και με εκπλήξεις. Μπορεί να είναι Ελισαβετιανιές ή μπορεί να είναι Μετά Αποκαλυπτικές – οτιδήποτε θα εμπνεύσει. (Ερώτηση για αυτόν που έθεσε την ερώτηση: Σε ποια περίοδο η εταιρεία του Σαίξπηρ έπαιξε τον Ιούλιο Καίσαρα;)
Κάθε σεζόν εισάγει μια ένα διάσταση στον τρόπο που λέγετε η ιστορία. Θα είμαι περίεργος να δω τι θα είναι αυτή τη φορά.
Πως μπόρεσες να γίνεις ένας επιτυχημένος ηθοποιός προερχόμενος από την Αϊόβα; Επίσης το ότι μεγάλωσες στην Αϊόβα πως σε επηρέασε;
Είχα μια τέλεια παιδική ηλικία στην Αϊόβα και πρόσβαση σε πολλά βιβλία. Ένα τέλειο μέρος να μεγαλώσεις αλλά ένα πολύ πρακτικό μέρος και χωρίς μέλλον για έναν φιλόδοξο νεαρό ηθοποιό.
Εκτός σεζόν προσπαθώ να περνώ χρόνο μου τους αγαπημένους μου και κυνηγώ το ενδιαφέρον μου για το θέατρο. Ήμουν ενθουσιασμένος όταν ο ατζέντης μου με κάλεσε να με ενημερώσει για την υποψηφιότητά μου αλλά είμαι κάπως προληπτικός δεν μπορώ να μην σκέφτομαι Ανάμιχτες Ευλογίες.
Τέλος, όταν το Lost τελειώσει προβλέπεις ότι θα γυρίσεις πίσω στο θέατρο ή θα μείνεις στην τηλεόραση; Ποια από αυτά τα δύο προτιμάς και γιατί;
Θα πάω όπου υπάρχει καλό υλικό. Σίγουρα θα κοιτάξω να κάνω κάποιο θέατρο. Είμαι προσκολλημένος στον κόσμο του θεάτρου εξαιτίας των τελετουργικών τους και της ιστορίας και γιατί είναι ένα μέσο που ΜΙΛΑΕΙ. Το αισθάνομαι σαν το σπίτι μου και σαν την εκκλησία μου.
Πηγή:LostPedia
Εγγραφείτε στο 
Ακολουθήστε τον λογαριασμό μας στο 
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου