Συνέντευξη του Jorge Garcia

Όταν το σχέδιο του Lost αρχικά δημιουργήθηκε δεν υπήρχε ούτε ένα ίχνος ενός χαρακτήρα που ονομαζόταν Hurley για να βρεθεί. Τώρα έχοντας 100 επεισόδια και μια έκτη και τελευταία σεζόν στον ορίζοντα, ο Hurley όχι μόνο κατάφερε να επιβιώσει μέχρι τώρα, αλλά επίσης έγινε αγαπημένος των θεατών στην πορεία. Αλλά ο πιο αγαπητός χαρακτήρας της σειράς δεν είναι τόσο μακριά από τον άνθρωπο που τον ενσαρκώνει, τον Jorge Garcia. Ακριβώς πριν ο Hurley κερδίσει το λόττο στη σειρά, ο Garcia πέτυχε το δικό του προσωπικό jackpot μετά από ένα μικρό ρόλο στο Curb Your Enthusiasm όπου πούλησε χόρτο στον Larry David.

Διαβάστε τη συνέχεια

Οι παραγωγοί του Lost είδαν το επεισόδιο και ο Hurley γεννήθηκε. Το οποίο είναι ευτυχές, αφού ο Hurley εξυπηρετεί ως η πιο ανθρώπινη άγκυρα σε έναν κόσμο τετραδάχτυλων αγαλμάτων, ταξιδιού στο χρόνο και τέρατα καπνού. Μετά το τέλος της πέμπτης σεζόν ο Garcia μίλησε στο The A.V. Club σχετικά με το παίξιμο του καλού παιδιού, την πιθανότητα για την σκοτεινή πλευρά του Hurley και για το που θα πάει μετά το Lost.

Καθώς η σειρά προχωρούσε και γινόσουν πιο άνετος στο ρόλο, είδες περισσότερο από τον εαυτό σου να παρεμβαίνει στον χαρακτήρα;

Δεν ξέρω. Είναι μία δύσκολη ερώτηση για να απαντήσω. Νομίζω πως με τον τρόπο που ο Hurley έχει έρθει στον εαυτό του στην πορεία των σεζόν…Όταν άρχισα τον Hurley, είχα πολύ λίγες πληροφορίες. Σε εκείνες τις στιγμές, θα γέμιζα τα κενά με όσο περισσότερη προσωπικότητα μπορούσα, και αυτό βασικά κατέληξε να γίνει ο Hurley. Έτσι παίρνοντας περισσότερη και περισσότερη πληροφόρηση για τον Hurley καθώς κάθε σενάριο και κάθε σεζόν ερχόταν, νομίζω ότι απλά χρωματίζει μια δυνατότερη εικόνα. Και για το αν έχω επηρεάσει το γράψιμο, απλά και μόνο από την ανατροφοδότηση που έχουν από αυτό που κάνω στην οθόνη…Ίσως; Αλλά δεν ξέρω αν μπορώ να το πω αυτό ακριβώς.

Μετά το παίξιμο του ρόλου του καλού παιδιού για τόσο πολύ, υπάρχει ένα μέρος σου που θέλει να έχει μια σκοτεινή πλευρά;

Σίγουρα. Ναι, νομίζω. Υπάρχουν συγκεκριμένες στιγμές στο παρελθόν όπου προσπάθησαν να δώσουν στον Hurley ένα όπλο, και αυτός είναι κάπως «Όχι, όχι. Ίσως σκοτώσω κάποιον.»

Ο Emerson μίλησε για τον φόβο του, την πιθανότητα να τυποποιηθεί σαν τον ανατριχιαστικό κακό τύπο. Φοβάσαι πως θα γίνεις ο ανατριχιαστικός καλός τύπος;

[Γελά] Όχι ακόμα. Θα δω αργότερα, μετά το τέλος του Lost, αν γίνει θέμα ή όχι. Όσο για τώρα δεν ανησυχώ για τυποποίηση. Έχω ακόμα μεγάλη αγάπη για τον χαρακτήρα μετά από πέντε χρόνια που τον κάνω. Θα μου λείψει όταν φύγει. Έτσι θα μπορούσα επίσης να καταλάβω αν άλλοι άνθρωποι το έκαναν, υποθέτω.

Ζεις στη Χαβάη για πέντε χρόνια, και αυτό έχει γίνει η ζωή σου. Ποιες είναι οι σκέψεις σου τώρα που η σειρά πηγαίνει σε αυτή την τελική χρονιά;

Θα είναι ενδιαφέρουσα. Μιλούσα στον [παραγωγό] Bryan Burk χθες το βράδυ και μίλαγε για μια σκηνή που παρακολουθούσε ανάμεσα στον Walt και τον Locke. Ξέροντας πως το τέλος είναι κοντά, σκεφτόταν, «Ουόου, αυτή μπορεί να ήταν η τελευταία τους σκηνή μαζί». Και αν στ’ αλήθεια κοιτάξεις πίσω στη στιγμή στον πιλότο όταν είδαν για πρώτη φορά ο ένας τον άλλον, το τάβλι και πράγματα σαν και αυτό, είναι μεγάλο πράγμα, με κάποιον τρόπο, αλλά μετά αυτό το κεφάλαιο κλείνει. Θα υπάρξουν πολλά σαν και αυτό πιθανόν, την επόμενη σεζόν. Ξέρω ότι συζητούν σχετικά με την προσπάθεια να προβάλουν το τελευταίο επεισόδιο της τελευταίας σεζόν όσο πιο κοντά στην ίδια ημερομηνία σε όλο τον κόσμο. Το κάνουν για λόγους ασφαλείας, με κάποιο τρόπο να κρατήσουν τους ανθρώπους των spoilers από το να βγάλουν πληροφορίες. Αλλά νομίζω πως θα είναι συναρπαστικό να το κάνουν με αυτό τον τρόπο, γιατί το να μπορεί ολόκληρος ο κόσμος να βιώσει την τελευταία σεζόν της σειράς, αυτό είναι αρκετά ιδιαίτερο γι εμένα, την ίδια στιγμή. Θα έχει πλάκα επίσης.

Έχει γίνει ποτέ αυτό στην τηλεόραση;

Δεν ξέρω. Πρώτα από όλα, πρέπει να έχεις μια σειρά με τόσο μεγάλη κάλυψη σε ολόκληρο τον κόσμο. Μετά πρέπει να το κάνεις με αρκετό χρόνο να απομένει έτσι ώστε να μπορέσουν να καταγράψουν τους διαλόγους μας σε οποιεσδήποτε γλώσσες χρειάζεται να το κάνουν. Αυτό είναι το κυριότερο εμπόδιο, νομίζω.

Έχεις κάνει πολλά ταξίδια και έχεις συναντήσει πολλούς θαυμαστές στο εξωτερικό. Γιατί νομίζεις πως το Lost είναι τόσο παγκόσμιο;

Όταν ξεκίνησε, η σειρά ήταν για την επιβίωση. Ήταν αρκετά παγκόσμιο. Και το καστ μας είχε αρκετά διεθνές look. Έτσι αυτός ήταν ένας τρόπος να πάρεις ανθρώπους τουλάχιστον στην αρχή. Εννοώ, ήμασταν τυχεροί, νομίζω. Όλα ήρθαν κάπως μαζί όταν άρχισαν το Lost, το γεγονός ότι ήμασταν καθυστερημένη στην πιλοτική σεζόν, μάζευαν ένα σύνολο ηθοποιών πριν ακόμα είχαν ένα ολοκληρωμένο σενάριο, κατέληξαν να δημιουργήσουν μια σειρά με χαρακτήρες για τους οποίους οι άνθρωποι νοιάζονταν. Και μετά με το μυστήριο και την μυθολογία έπεισαν, αυτό που κρατά τους ανθρώπους είναι το γεγονός πως νοιάζονται για τους ανθρώπους που περνούν όλα αυτά.

Στα ταξίδια σου, υπήρξε ποτέ μια συγκεκριμένη στιγμή όπου συνειδητοποίησες πόσο μεγάλη έχει γίνει η σειρά;

Πήγα στο Λονδίνο ανάμεσα στις σεζόν δύο και τρία, δεν είχαμε ακόμα ξεκινήσει να προβάλλουμε στο Λονδίνο. Αλλά υπήρχε λίγος φιλικός παλμός, όπως μερικοί έφηβοι στον υπόγειο του Λονδίνου, άνθρωποι από κάποια Σκανδιναβική χώρα που τρελάθηκαν όταν με είδαν. Ήταν ενδιαφέρον να με σταματούν, να τραβούν φωτογραφίες, ενώ οι ντόπιοι Λονδρέζοι ήταν σαν «Ποιος στο καλό είναι αυτός ο τύπος;» Και σε αυτό το ταξίδι, έπεσα πάνω σε ανθρώπους από την Αυστραλία και τη Νότιο Αφρική και ήταν σχετικά νωρίς σε σχέση με την πενταετή διάρκεια της σειράς. Ήδη χτυπούσαμε όλα αυτά τα μέρη. Πήρα ένα γράμμα από θαυμαστή από την Κίνα, δε νομίζω πως προβαλλόμαστε στην Κίνα. Το γεγονός πως κάποιος το βρήκε ή το απέκτησε στην Κίνα είναι κατά κάποιο τρόπο ενδιαφέρον. Και κινητοποιήθηκαν αρκετά ώστε να μου στείλουν ένα γράμμα.

Με 17 επεισόδια να απομένουν, υπάρχουν κάποιες εκκρεμότητες που εσύ προσωπικά ελπίζεις να διευθετηθούν;

Λοιπόν, υπάρχουν περισσότερα να μάθουμε σχετικά με το τέρας καπνού. Και ξέρω ότι υπάρχουν περισσότερα να ειπωθούν για την ιστορία της Libby, και γιατί ήταν σε ψυχιατρικό ίδρυμα την ίδια περίοδο με τον Hurley. Οι άνθρωποι αναρωτιούνται γι αυτό. Αυτά είναι οι μεγάλες εκκρεμότητες. Η θήκη της κιθάρας επίσης είναι, η θήκη κιθάρας του Hurley. Είναι μια κιθάρα ή είναι κάτι άλλο; Κάνοντας τις σκηνές, έλεγα «Μπορείτε να μου πείτε πόσο βαριά είναι αυτή η θήκη; Πόσο πολύ δύσκολο πρέπει να είναι όταν τη σηκώνω;»

Τι ελπίζεις για τον Hurley στην τελευταία σεζόν;

Απλά να τα καταφέρει. Να στέκεται στο τέλος, ίσως στην κορυφή ενός βουνού, με τη γροθιά του υψωμένη στον αέρα.

Τι έρχεται μετά γι εσένα όταν σταματήσεις να είσαι ο Hurley;

Δεν θα με πείραζε μια τελική περιοδεία τύπου ανά τον κόσμο, να δω όσες περισσότερες χώρες μπορώ για να προωθήσω την τελευταία σεζόν του Lost. Ξέρω ότι επιστρέφω στο L.A.. Δεν είμαι αντίθετος σε άλλη μια σειρά αν η άλλη σειρά φαίνεται καλή. Αλλά ο κινηματογράφος, εννοώ, εκεί που ζούσα στο Westwood, το να πηγαίνεις στον κινηματογράφο ήταν «η νύχτα». Είναι ένα μικρό γεγονός της ημέρας σου, του Σαββατοκύριακού σου. Έτσι θα ήταν διασκεδαστικό να μπορέσω να παίξω περισσότερο σε αυτό το παιχνίδι.

Αλλά η TV είναι φοβερή, γιατί προσκαλείσαι στο σπίτι κάποιου κάθε εβδομάδα.

Ναι και η TV έχει γίνει αρκετά καλή επίσης. Έχει υπάρξει τόσο πολύ περισσότερη αυθεντική τηλεόραση. Η TV είναι μια αναγκαστική αγορά. Δεν είμαι αντίθετος να κάνω TV. Το Lost είναι ένας μεγάλος σταθμός με τον οποίο θα ζήσω. Αλλά δεν ξέρω, είμαι περίεργος για το τι έρχεται μετά το Lost. Μ’ αρέσει να ξέρω πως η επιτυχία του Lost με έχει βάλει κατά κάποιο τρόπο σε μια θέση που δεν χρειάζεται να πάω αμέσως σε κάτι. Μπορώ να περιμένω να βρω το σωστό.

Γιατί νομίζεις πως η TV έχει γίνει καλύτερη τα τελευταία χρόνια;

Νομίζω πως τα μεγαλύτερα ρίσκα είναι σίγουρα ένα μέρος αυτού. Και πράγματα όπως το AMC, όταν άρχισαν να κάνουν αυθεντικά πράγματα, ήταν απίστευτα τέλειο, πραγματικά καλές τηλεοπτικές σειρές. Δεν ανησυχούν για το αν οι άνθρωποι σκέφτονται πως το κανάλι τους είναι δήθεν, αλλά λένε «Αν έχουμε κάτι καλό θα το βάλουμε». Έτσι είναι εντάξει αν τα μεγαλύτερα δίκτυα βρουν άλλο ένα reality, θα υπάρχουν ακόμα μέρη για καλές ιστορίες.

Νομίζεις ότι σταθμοί όπως AMC, HBO και Showtime στρώνουν το δρόμο για φανταστικές ιστορίες;

Ναι και καθώς περισσότερα βραβεία αρχίζουν να πηγαίνουν σε καλωδιακές σειρές, νομίζω πως πολλά δίκτυα πρόκειται να το δουν αυτό και να πουν «Περίμενε. Αυτό ήταν το παιχνίδι μας» και να αρχίζουν να κινούνται πάλι για να βρουν τέτοια. Πρέπει να περιμένουμε και αν δούμε σε τι θέλουν να ξοδέψουν τα λεφτά τους. Το θέμα με την καλωδιακή είναι πως δεν χρειάζεται τόσο πολύ το κοινό, αλλά το δίκτυο το χρειάζεται για να πληρώσει τους λογαριασμούς ή να έχει μια επιτυχημένη σειρά. Αυτό τους δίνει την ελευθερία να μπορούν να δοκιμάζουν ένα πιο κατηγοριοποιημένο ακροατήριο. Δεν χρειάζονται το μαζικό κοινό. Έτσι ξέρουν ότι αυτό τουλάχιστον θα απευθυνθεί σε μια βασική ομάδα.

Πηγή:AV Club