Συνέντευξη του Michael Emerson

Ο Michael Emerson με έχει συναρπάσει από την αρχή καθώς κάθετε στην άκρη της καρέκλας του σαν πουλί έτοιμος να πετάξει. Άψογα ντυμένος από την κορυφή μέχρι τα νύχια με ένα τόσο έξυπνο κοστούμι και ταιριαστά αστραφτερά παπούτσια, ο Emerson - που παίζει τον ανατριχιαστικό Benjamin Linus στο Lost – αρέσκεται στο να απορρίπτει τα κομπλιμέντα μας για το πόσο ωραίος φαίνεται. Γελάσαμε με το γεγονός πως το πρόσωπό του εμφανίζεται χωρίς μώλωπες, το οποίο καθώς προχωράει η σειρά έχει γίνει σήμα κατατεθέν του χαρακτήρα του.

Το γεγονός πως ο χαρακτήρας του μισιέται με «ένταση και ένα ενδιαφέρον» ευχαριστεί τον Emerson γιατί υποδεικνύει ότι κάνει καλή δουλειά υποδυόμενος αυτόν τον απίστευτα πολύπλοκο και δολοπλόκο χαρακτήρα. Ανατριχιαστικός και δολοπλόκος ναι. Αλλά ο Emerson βρίσκει επίσης τον Ben «…αρκετά πολιτισμένο. Είναι τόσο μακριά από τα συνηθισμένα και με άλλους τρόπους επίσης.»

Διαβάστε τη συνέχεια

Όταν έρχεται στα πρότυπα, στον Emerson αρέσουν οι κακοί που είναι πολιτισμένοι – κάποιους σαν τους Sydney Greenstreet ή Peter Cushing… Συνεχίζει για να πει ότι νομίζει πως «οι άνθρωποι φαίνονται συνεπαρμένοι. Φαίνοται τόσο ενθουσιώδεις για τη σειρά. Είναι συνεπαρμένοι που μπόρεσα να τους προκαλέσω ή να τους μπερδέψω σε σχέση με τις προσδοκίες τους»

Γνωρίζοντας πως είναι ικανός να συνεπάρει τους οπαδούς του Ben με ανατριχιαστικές και απρόβλεπτες πράξεις είναι ένα μεγάλο προσόν, ιδιαίτερα μετά από σχεδόν τέσσερα χρόνια. Επομένως πως το κάνει ο Emerson; Ένα χαμόγελο σέρνεται στο πρόσωπό του καθώς παραδέχεται ότι αμφισβήτησε τον εαυτό του για την ηθοποιία του.

«Ήρθα και όσον αφορά την δημιουργία ενός χαρακτήρα, αφού τον έχεις παίξει για πολλά χρόνια όπως εγώ, δεν απομένει και πολύ δουλειά να κάνεις . Κατά κάποιον τρόπο έρχεσαι στο σετ και φοράς το κοστούμι και πηγαίνεις. Με κάποιον τρόπο αυτό είναι αφύσικο επίσης γιατί έπιασα τον εαυτό μου κανά δυο φορές αυτή τη σεζόν να σκέφτεται «Παίζω καθόλου;» Μερικές ημέρες αισθάνομαι σαν να υπάρχει απουσία της τέχνης. Απλά περπατάω και μιλάω και φαίνεται να είναι ικανοποιητικό, αλλά με ανησυχεί λίγο.»

Το να παίζει έναν τόσο κακό χαρακτήρα μπορεί να έχει την ενδιαφέρουσα και αστεία πλευρά επίσης. Μερικοί θεατές «είναι λίγο ανήσυχοι όταν είναι τόσο κοντά μου» χαμογελάει. «Συνηθίζουν να είναι πολύ τυπικοί».

Ενώ το κοινό φαίνεται να είναι ντροπαλό μπροστά του, η γυναίκα του αντιδρά θετικά στον διαβολικό Ben: «Νομίζει ότι είναι μια κάλυψη αυτό το όλο διαβολικό του χαρακτήρα. Ξέρει ότι κάτω από αυτό είμαι πολύ μαλακός.»

Και μέχρι τώρα, ακόμα και αν αμφισβητεί τον εαυτό του για το αν παίζει ή όχι, ο Ben και ο Emerson δεν έχουν ταυτοποιηθεί. «Ο Ben δεν έχει χιούμορ. Έχει μια ειρωνική ματιά στα πράγματα μερικές φορές. Συμπεριφέρεται πιο παιδιάστικα από εμένα, αλλά επίσης είναι πιο έξυπνος από εμένα. Δεν ξέρω. Δεν έχω τόσο πολύ – νομίζω ότι είμαι πιο ικανός κοινωνικά από τον Ben. O Ben δεν ξέρει στ’ αλήθεια πώς να είναι όταν είναι γύρω από ανθρώπους και σίγουρα δεν ξέρει πώς να είναι κοντά σε γυναίκες.»

Παρόλο το ότι ο Ben δεν είχε επιτυχίες με τις κυρίες ( σε αντίθεση με τον Sawyer), o Emerson δεν απορρίπτει το γεγονός πως ο Ben θα μπορούσε να εμπλακεί συναισθηματικά στο μέλλον.
«Προφανώς είχε περίπλοκα συναισθήματα για την Juliet και άλλες γυναίκες που ίσως είναι ακόμα άγνωστες. Θα δούμε.» λέει. «Αλλά δεν είναι πολύ εξελιγμένος προσωπικά, πνευματικά.»

Παρόλα αυτά με την ίδια ανάσα, ο Emerson προσφέρει μια αντίθετη άποψη που ακούγεται ανησυχητική την ίδια στιγμή: «Τώρα, τι είδους σκηνή θα μπορούσε να είναι; Με ποια;»

Με κάθε επεισόδιο του Lost, δεν μπορούμε να είμαστε ποτέ σίγουροι για το ποιος θα πεθάνει (ή πως!) και μερικοί από τους θανάτους έχουν υπάρξει άσχημοι, όπως αυτός του Locke. Δεν ήταν μόνο οι θαυμαστές που ενοχλήθηκαν από τον θάνατο του Locke , ο Emerson βρίσκει τον χαμό του Locke από το χέρι του Ben σοκαριστικό «Νομίζω πως αυτό ήταν ένα σοκαριστικό γεγονός. Νομίζω πως ήταν ένα σοκαριστικό επεισόδιο. Μόλις το γυρίσαμε σκέφτηκα «Ω, πρόκειται να το εξομαλύνουν κάπως». Στα επεισόδια που θα ακολουθήσουν θα τοποθετηθεί με ένα διαφορετικό περιεχόμενο από αυτό που νομίζετε.»

Ο Emerson συνεχίζει με την άποψή του για το ποιου η απουσία θα ήταν κρίσιμη στο φινάλε. «Θα μισούσα, εννοώ, μπορώ να ονομάσω, ξέρεις τον πρωταγωνιστή. Εννοώ, τι θα κάναμε χωρίς τον John Locke; Τι θα ήταν αυτό; Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί όπως το σκέφτεστε.»

Ακόμα και αν η συμπεριφορά του Ben μπορεί να είναι τελικά ασυγχώρητη, τώρα δεν είναι πλέον ο «επικεφαλής κακός». «Τώρα βλέπουμε πως υπάρχουν περισσότεροι και περισσότεροι άνθρωποι, τώρα που λογοδοτεί σε αυτό που εξαρτάται.» δηλώνει ο Emerson. Και οι πολλές σκηνές που δείχνουν τον Ben δαρμένο είναι «στρατηγικά χρήσιμες» Αυτοί οι ξυλοδαρμοί «δεν μπορεί να είναι τυχαίοι» μου λέει «Νομίζω πως ο Ben Linus ευχαριστιέται τους ξυλοδαρμούς σε κάποιο επίπεδο. Ο Ben δέχεται ένα χτύπημα αλλά στην πορεία του χτυπήματος, παίρνει περισσότερες πληροφορίες που διαφορετικά δεν θα είχε. Πάντα κερδίζει στο παιχνίδι της εξυπνάδας.»

Ο Emerson λέει πως είναι χαρούμενος που μπορεί να είναι στο σκοτάδι στο τελικό τέλος της σειράς, «έτσι είμαι: α) όχι υπεύθυνος για μεγάλα μυστικά, β)όχι υπεύθυνος για να παίξω το τέλος στη μέση.»

«Δεν είμαι υποχρεωμένος να κάνω την δουλειά της τρέχουσας ημέρας να ταιριάζει με καταστάσεις και γεγονότα που υπάρχουν στο μέλλον. Αυτό είναι λίγο πολύ να το κρατήσεις στο κεφάλι σου και μετά ξαφνικά παίζεις ένα παιχνίδι συνέχειας με τον χαρακτήρα σου. Μετά κυνηγάς μια ουρά και βρίσκεσαι σε μπελάδες.»

Μπελάδες ίσως. Δεν είναι πολύ περιγραφικός για το πώς θέλει το τέλος να είναι «συγκεκριμένα» αλλά υπονοεί πως θέλει «να είναι το είδος το τέλους που όλοι θα πουν «Ω θεέ μου, ήταν ακριβώς μπροστά στα μάτια μου για έξι χρόνια και δεν το σκέφτηκα ποτέ. Εννοώ πως έτσι νομίζω πως θα πάει. Πως εννοείται. Έχω ένα προαίσθημα πως η λύση του φινάλε θα είναι μια ερώτηση όλων αυτών των γεγονότων που έγιναν με έναν τρόπο που θα σκεφτόμασταν να είναι. Ότι υπήρχε ένας άλλος παράγοντας, μια άλλη ματιά, ένα άλλο στρώμα που εξηγεί και εκλογικεύει όλα όσα έχουμε δει.»

Το αν τα έχουμε όλα στο οπτικό μας πεδίο για τα τελευταία έξι χρόνια ή όχι μένει να αποκαλυφθεί. Το να είμαστε στο σκοτάδι, ακριβώς όπως αρέσει στον Emerson, είναι κάτι που όλοι πρέπει να συνηθίσουμε για άλλον έναν χρόνο.

Πηγή:TvNz