Στις 5πμ στις 24 Απριλίου, έμεινα άνεργος.Μόλις τελείωνα το διάρκειας 6 χρόνων Lost. Η δουλειά που πήγε πάνω και πέρα από όσο ποτέ φαντάστηκα τελείωσε.
Όταν πήγα στην οντισιόν του Lost, ήμουν ακόμα ένας άνεργος ηθοποιός που πάλευε να παίξει σε ένα πιλότο. Όταν πήγα την πρώτη φορά να συναντήσω τους παραγωγούς, δεν υπήρχε καθόλου υλικό για μένα, εκτός από μερικά sides που υπήρχαν για τον χαρακτήρα του Sawyer.
Διαβάστε Περισσότερα
Ένοιωσα τόσο καλά στην οντισιόν, τόσο καλά που για την ακρίβεια, το να πάρω τον ρόλο δεν ήταν και τοσό συμαντικό επειδή γνώριζα πως δεν μπορούσα να πάω καλύτερα. Και μετά πήρα ένα τηλεφώνημα πως θα με δοκίμαζαν και πως θα έγραφαν σκηνές ειδικά για μένα. Θυμάμαι που παρατήρησα πως ήμουν ο μόνος Hurley στο δωμάτιο που περήμενε να δοκιμαστεί. Πήρα τηλέφωνο τον ατζέντη μου αργότερα από τον χώρο στάθμευσης και του είπα "Δεν ξέρω τι σημαίνει αυτό, αλλά μοιάζει να είναι καλό".
Όταν προσλήφθηκα δεν είχα δει καν το script του πιλότου. Το μόνο που ήξερα, ήταν πως πρόκειται για σειρά του J.J Abrams και πως θα γυριόταν στη Χαβάη. Συνηδητοποίησα πως στο κάτω κάτω μόλις είχα σκοράρει μακράς διάρκειας διακοπές στη Χαβάη.
Η μετακόμιση στη Χαβάη ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Όταν δούλευα το περίπτερο στο Borders στο Westwood, θυμαμαι που είχα δει μια φωτογραφία του Kelsey Grammer στο σπίτι του στη Χαβάη, στο εξώφυλλο του Architectural Digest και σκέφτηκα πως το να έχεις σπίτι στη Χαβάη είναι ένα καλό ορόσημο επιτυχίας. Ουτε καν 2 μήνες στο νέο διαμέρισμα μου στο LA και προσπαθούσα να δω τι θα πακετάρω για μια σειρά που δεν είχα ιδέα πόσο θα κρατούσε. Τώρα 6 χρόνια μετά, περπατώ μέσα στο σπίτι και προσπαθώ να δω τι να πακετάρω από όλα αυτά τα πράγματα που μάζεψα στη Χαβάη κατά τη διάρκεια της σειράς.
Κατά τη διάρκεια του πιλότου και το πρώτο καλοκαίρι γυρισμάτων, δεθήκαμε γρήγορα σαν κάστ. Στο κάτω κάτω όπως και στην πρεμιέρα της σειράς, βρεθήκαμε κυριολεκτικά σε ένα νησί μεταξύ μας. Πηγαίναμε ο ένας στο σπίτι του άλλου τα σαββατοκυρίακα και τα βράδια που δεν είχαμε γυρίσματα. Όταν άρχισε να προβάλεται η σειρά, συνήθως μαζευόμασταν στο σπίτι εκείνου που τον αφορούσε το επεισόδιο εκείνη την εβδομάδα, για να το δούμε και να δώσουμε ο ένας συγχαρητήρια στον άλλο.
δεν είχαμε καθόλου πληροφόρηση για το τι γυνόταν εκτός από αυτά που διαβάζαμε στο σενάριο κάθε εβδομάδα. Ξέραμε πως κάναμε τηλεόραση που δεν ήταν όμοια με αυτά που βλέπαμε πιο πριν και σταυρώναμε τα δάκτυλα ελπίζοντας πως θα βρεθεί κοινό που θα του άρεσε αυτό που κάναμε.
Η πρεμιέρα της σειράς έφερε καλύτερα νούμερα απ' ότι περιμέναμε και θυμάμαι να λέω στους υπόλοιπους ηθοποιούς την επόμενη μέρα, "ελπίζω να σας άρεσε η Χαβάη γιατί ίσως να χρειαστεί να μείνουμε εδώ για λίγο καιρό"
Καθώς οι σεζόν προχωρούσαν, οι στιγμές αναγνώρισης στο δρόμο αυξήθηκαν εκθετικά. Υπήρχε περίοδος κατά τη διάρκεια της πρώτης σεζόν που το μόνο που είχα να κάνω ήταν να δέσω τα μαλιά μου πίσω και να γίνω αόρατος. Προφανώς αυτό δεν μου κάνει τίποτα τώρα. Ούτε και το να φορέσω καπέλο και γυαλιά. Κατά καιρούς τόσο ο Daniel Dae Kim όσο και ο Terry O' Quinn μου έλεγαν πόσο τους άρεσε που εξαφανίζονταν όταν ήταν δίπλα μου αφού ήμουν ο μόνος που με αναγνώριζαν.
Η Χαβάη είναι απίθανο μέρος για να κρυφτείς για 6 χρόνια. Κάποιες φοράς σχεδόν πίθω τον εαυτό μου πως το Lost ήταν απλά μια μικρή σειρά που γυρίσαμε με τους φίλους μου στη ζούγκλα. Πάντα μου αρέσει να μας σκέφτομαι σαν τους νομάδες στο "A Midsummer Night's Dream" μέχρι που κάποιος να ταρακουνήσει αυτή τη φαντασίωση και να με αναγκάσει να αναγνωρίσω πόσο τεράστια έγινε αυτή η σειρά, όπως για παράδειγμα να προταθεί για χρησή σφαίρα. Ο J.J ήθελε η εμπειρία μου να είναι ευχάριστη και εύκολη στα βραβεία και έτσι μου χάρισε το πρώτο μου χειροποίητο κοστούμι.
Νομίζω ο χρόνος που πέρασα κάτω από την τέντα του κάστ στα γυρίσματα, θα είναι αυτό που θα μου λήψει περισσότερο. Τραγουδούσαμε τραγούδια συνοδεία της κιθάρας του Terry και του Naveen και κάναμε μεγάλη ομαδική προσπάθεια να τελειώσουμε το σταβρόλεξο της Παρασκευής των New York Times, ενώ παίζαμε και αρκετό Scrabble.
Η τελευταία μου μέρα στο Lost ήταν και η μακρύτερη σε διάρκεια. 20 ώρες. χωρίς να μπώ σε λεπτομέριες, μπορώ να πω πως το γύρισμα ήταν επικύνδυνο, με σωματική προσπάθεια και υγρό. Αλλά τι άλλο θα ήταν πιο κατάλληλο; Πως αλλιώς θα μπορούσε να τελειώσει αυτή η επική σειρά χωρίς μια επική βραδυά γυρισμάτων; Στο τέλος όλοι επισημάναμε πως περιμέναμε το τέλος να είναι περισσότερο συγκηνητικά φορτησμένο για εμάς, αλλά ήμασταν τόσο κουρασμένοι για να κλάψουμε.
Παραδέχομαι πως βούρκωσα λίγο μαζί με τον Matthew Fox. Τον ευχαρίστησα για όλα όσα μου έμαθε, συμπεριλαμβανομένου και του ότι με πήγε μαζί του στο ταξίδι του στην Ιαπωνία για να δούμε την Green Day, το πρώτο καλοκαίρι των γυρισμάτων. Τότε το να πετάξω την τελευταία στιγμή σε μια ξένη χώρα ήταν κάτι εντελώς εκτός από την "ζώνη άνεσης" μου, αλλά και πάλι τίποτα από το Lost δεν ήταν μέσα σε αυτή.
Έμεινα εκεί ακόμα και όταν τελείωσαν οι σκηνές μου για να δω το τελεταίο "γύρισμα μαρτίνι" ολόκληρης της σειράς. Μπορούσα να νοιώσω την απροθυμία του σκηνοθέτη Jack Bender να πεί "print" σε αυτή την τελευταία λήψη. Για την ακρίβεια είμαι σίγουρος πως ζήτησε να γίνει ακόμα μια λήψη για να καθυστερίσει το αναπόφευκτο.
Ακόμα δεν νομίζω πως το τέλος του με κτύπησε. Ίσως το νοιώσω όταν το φινάλε τελικά προβληθεί την Κυριακή. Ή ίσως να με κτυπίσει όταν επιβιβαστώ στο αεροπλάνο στο αεροδρόμιο της Χονολουλού για τελευταία φορά ως κάτοικος Χαβάης.
Δεν έχω ιδέα τι θα είναι η επόμενη μου περιπέτεια, απλά ξέρω πως αυτή η δουλειά θα είναι δύσκολη να την παρακολουθήσεις.
Όταν προσλήφθηκα δεν είχα δει καν το script του πιλότου. Το μόνο που ήξερα, ήταν πως πρόκειται για σειρά του J.J Abrams και πως θα γυριόταν στη Χαβάη. Συνηδητοποίησα πως στο κάτω κάτω μόλις είχα σκοράρει μακράς διάρκειας διακοπές στη Χαβάη.
Η μετακόμιση στη Χαβάη ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Όταν δούλευα το περίπτερο στο Borders στο Westwood, θυμαμαι που είχα δει μια φωτογραφία του Kelsey Grammer στο σπίτι του στη Χαβάη, στο εξώφυλλο του Architectural Digest και σκέφτηκα πως το να έχεις σπίτι στη Χαβάη είναι ένα καλό ορόσημο επιτυχίας. Ουτε καν 2 μήνες στο νέο διαμέρισμα μου στο LA και προσπαθούσα να δω τι θα πακετάρω για μια σειρά που δεν είχα ιδέα πόσο θα κρατούσε. Τώρα 6 χρόνια μετά, περπατώ μέσα στο σπίτι και προσπαθώ να δω τι να πακετάρω από όλα αυτά τα πράγματα που μάζεψα στη Χαβάη κατά τη διάρκεια της σειράς.
Κατά τη διάρκεια του πιλότου και το πρώτο καλοκαίρι γυρισμάτων, δεθήκαμε γρήγορα σαν κάστ. Στο κάτω κάτω όπως και στην πρεμιέρα της σειράς, βρεθήκαμε κυριολεκτικά σε ένα νησί μεταξύ μας. Πηγαίναμε ο ένας στο σπίτι του άλλου τα σαββατοκυρίακα και τα βράδια που δεν είχαμε γυρίσματα. Όταν άρχισε να προβάλεται η σειρά, συνήθως μαζευόμασταν στο σπίτι εκείνου που τον αφορούσε το επεισόδιο εκείνη την εβδομάδα, για να το δούμε και να δώσουμε ο ένας συγχαρητήρια στον άλλο.
δεν είχαμε καθόλου πληροφόρηση για το τι γυνόταν εκτός από αυτά που διαβάζαμε στο σενάριο κάθε εβδομάδα. Ξέραμε πως κάναμε τηλεόραση που δεν ήταν όμοια με αυτά που βλέπαμε πιο πριν και σταυρώναμε τα δάκτυλα ελπίζοντας πως θα βρεθεί κοινό που θα του άρεσε αυτό που κάναμε.
Η πρεμιέρα της σειράς έφερε καλύτερα νούμερα απ' ότι περιμέναμε και θυμάμαι να λέω στους υπόλοιπους ηθοποιούς την επόμενη μέρα, "ελπίζω να σας άρεσε η Χαβάη γιατί ίσως να χρειαστεί να μείνουμε εδώ για λίγο καιρό"
Καθώς οι σεζόν προχωρούσαν, οι στιγμές αναγνώρισης στο δρόμο αυξήθηκαν εκθετικά. Υπήρχε περίοδος κατά τη διάρκεια της πρώτης σεζόν που το μόνο που είχα να κάνω ήταν να δέσω τα μαλιά μου πίσω και να γίνω αόρατος. Προφανώς αυτό δεν μου κάνει τίποτα τώρα. Ούτε και το να φορέσω καπέλο και γυαλιά. Κατά καιρούς τόσο ο Daniel Dae Kim όσο και ο Terry O' Quinn μου έλεγαν πόσο τους άρεσε που εξαφανίζονταν όταν ήταν δίπλα μου αφού ήμουν ο μόνος που με αναγνώριζαν.
Η Χαβάη είναι απίθανο μέρος για να κρυφτείς για 6 χρόνια. Κάποιες φοράς σχεδόν πίθω τον εαυτό μου πως το Lost ήταν απλά μια μικρή σειρά που γυρίσαμε με τους φίλους μου στη ζούγκλα. Πάντα μου αρέσει να μας σκέφτομαι σαν τους νομάδες στο "A Midsummer Night's Dream" μέχρι που κάποιος να ταρακουνήσει αυτή τη φαντασίωση και να με αναγκάσει να αναγνωρίσω πόσο τεράστια έγινε αυτή η σειρά, όπως για παράδειγμα να προταθεί για χρησή σφαίρα. Ο J.J ήθελε η εμπειρία μου να είναι ευχάριστη και εύκολη στα βραβεία και έτσι μου χάρισε το πρώτο μου χειροποίητο κοστούμι.
Νομίζω ο χρόνος που πέρασα κάτω από την τέντα του κάστ στα γυρίσματα, θα είναι αυτό που θα μου λήψει περισσότερο. Τραγουδούσαμε τραγούδια συνοδεία της κιθάρας του Terry και του Naveen και κάναμε μεγάλη ομαδική προσπάθεια να τελειώσουμε το σταβρόλεξο της Παρασκευής των New York Times, ενώ παίζαμε και αρκετό Scrabble.
Η τελευταία μου μέρα στο Lost ήταν και η μακρύτερη σε διάρκεια. 20 ώρες. χωρίς να μπώ σε λεπτομέριες, μπορώ να πω πως το γύρισμα ήταν επικύνδυνο, με σωματική προσπάθεια και υγρό. Αλλά τι άλλο θα ήταν πιο κατάλληλο; Πως αλλιώς θα μπορούσε να τελειώσει αυτή η επική σειρά χωρίς μια επική βραδυά γυρισμάτων; Στο τέλος όλοι επισημάναμε πως περιμέναμε το τέλος να είναι περισσότερο συγκηνητικά φορτησμένο για εμάς, αλλά ήμασταν τόσο κουρασμένοι για να κλάψουμε.
Παραδέχομαι πως βούρκωσα λίγο μαζί με τον Matthew Fox. Τον ευχαρίστησα για όλα όσα μου έμαθε, συμπεριλαμβανομένου και του ότι με πήγε μαζί του στο ταξίδι του στην Ιαπωνία για να δούμε την Green Day, το πρώτο καλοκαίρι των γυρισμάτων. Τότε το να πετάξω την τελευταία στιγμή σε μια ξένη χώρα ήταν κάτι εντελώς εκτός από την "ζώνη άνεσης" μου, αλλά και πάλι τίποτα από το Lost δεν ήταν μέσα σε αυτή.
Έμεινα εκεί ακόμα και όταν τελείωσαν οι σκηνές μου για να δω το τελεταίο "γύρισμα μαρτίνι" ολόκληρης της σειράς. Μπορούσα να νοιώσω την απροθυμία του σκηνοθέτη Jack Bender να πεί "print" σε αυτή την τελευταία λήψη. Για την ακρίβεια είμαι σίγουρος πως ζήτησε να γίνει ακόμα μια λήψη για να καθυστερίσει το αναπόφευκτο.
Ακόμα δεν νομίζω πως το τέλος του με κτύπησε. Ίσως το νοιώσω όταν το φινάλε τελικά προβληθεί την Κυριακή. Ή ίσως να με κτυπίσει όταν επιβιβαστώ στο αεροπλάνο στο αεροδρόμιο της Χονολουλού για τελευταία φορά ως κάτοικος Χαβάης.
Δεν έχω ιδέα τι θα είναι η επόμενη μου περιπέτεια, απλά ξέρω πως αυτή η δουλειά θα είναι δύσκολη να την παρακολουθήσεις.
Πηγή: www.variety.com
Εγγραφείτε στο 
Ακολουθήστε τον λογαριασμό μας στο 
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου