Κυριακή 3 Αυγούστου 2008

Τα λόγια της μαμάς

Tα flash forwards έφεραν πολλά περισσότερα από μια διαφορετική δυναμική στην τέταρτη σεζόν του Lost – μας έδωσαν αποκαλύψεις που σταματούν την καρδιά μας όπως ότι η Kate προσποιείται ότι είναι η μητέρα του Αaron . H Evangeline Lilly μιλάει αποκλειστικά για την αυξανόμενα συναρπαστική και καθηλωτική ιστορία του χαρακτήρα της…


Διαβάστε την συνέντευξη

Πως ήταν να ξεκινάς μία σεζόν ξέροντας για μια φορά που πήγαινε η Kate; Ήταν ανατρεπτικό να έχεις ένα γνωστό μονοπάτι;
Ήταν στ’ αλήθεια συναρπαστικό, πρωτίστως γιατί είχαμε κινηθεί στην ίδια πορεία για τόσο πολύ. Μετά το να αλλάξουμε ταχύτητα σε αυτό που φαίνεται εντελώς άγνωστη περιοχή –όταν δουλεύεις στην ίδια σειρά για τρία χρόνια- είναι συναρπαστικό. Το ρίσκο είναι ότι στις τηλεοπτικές σειρές είναι ότι πρόκειται να μείνεις αρκετά και μπορεί ενδεχομένως να απογοητευτείς από τη σειρά. Αλλά με τη δική μας σειρά το σημαντικό είναι ότι συνεχώς αλλάζει και διαμορφώνεται. Μερικές φορές αισθάνεσαι ότι έχει γίνει μια σχεδόν διαφορετική σειρά. Αυτό έχει σίγουρα συμβεί στην τέταρτη σεζόν με τα flash forwards και πιθανόν θα αισθανθώ το ίδιο στην Πέμπτη σεζόν. Δεν έχω ιδεά αν θα πρέπει να είμαστε στο νησί ξανά για την πέμπτη σεζόν.

Στο τέλος της τρίτης σεζόν αισθάνθηκες ότι θα μπορούσε να είναι το σημείο που το ταξίδι της Kate θα ερχόταν σε κάποιου είδους τέλος;
Αισθάνθηκα ότι το τέλος δεν ήταν ακόμα εκεί, κυρίως γιατί τα ανθρώπινα όντα δεν έχουν ένα σημείο τέλους. Σε μία ταινία υπάρχει ένα συγκεκριμένο ποσό καταστάσεων που συμβαίνει στη ζωή ενός χαρακτήρα και μετά βλέπεις “the end”, τρόπος του λέγειν αλλά δεν είναι ποτέ το τέλος: είναι η αρχή του επόμενου πράγματος . Έχω δει την Kate να πηγαίνει ανάμεσα από μερικές διαφορετικές καταστάσεις στη σειρά. Αυτό φαίνεται σαν μία ακόμα.

Κάθε σεζόν προστίθενται καινούργια στρώματα στην αινιγματική Kate. Tι διασκέδασες να εξερευνήσεις αυτή τη φορά;
Ήταν στ’ αλήθεια διασκεδαστικό να παίξω μία πιο μαλακή, πιο ευάλωτη και εκτεθειμένη πλευρά της Kate στα flash forwards. Αυτή ήταν μια επιλογή που έκανα βασισμένη σε πολλές πληροφορίες που πήρα από την ιστορία και πρωτίστως από το γεγονός ότι είναι μητέρα τώρα. Κάναμε την σκηνή της δίκης ( στο Eggtown) και βασικά ολόκληρη η δίκη γι αυτή ήταν η διάρθρωση του γεγονότος ότι έπρεπε να πάει σπίτι να φροντίσει τον Aaron. Αισθάνθηκα ότι ήταν ενδεικτικό του ποια είχε γίνει, ότι δεν ήταν η Kate που είχαμε δει πριν. Δεν ήταν η Kate του νησιού. Ήταν κάτι εντελώς καινούργιο. Ήταν περισσότερο προκλητικό γιατί δεν μπορούσα να «μπω μέσα σε αυτό», δεν μπορούσα απλώς να περπατήσω στο σκηνικό και να κάνω ότι κάνω. Αλλά με κάποιο τρόπο ήταν στ’ αλήθεια απλό γιατί αισθάνθηκα ότι στην προσωπική μου ζωή έχω περάσει μία παρόμοια κατάσταση τα τελευταία χρόνια. Δεν ξέρω αν παίζοντας αυτόν τον χαρακτήρα έχω βγάλει προς τα έξω μερική από την τετοστερόνη αλλά στην προσωπική μου ζωή τα οιστρογόνα μου φτάνουν ψηλά. Ήταν στ’ αλήθεια καθαρτικό να παίζω την μαλακωμένη Kate γιατί στην ζωή μου υπήρξε μία σημαντική δική μου απάλυνση.

Eίδες την διάλυση της Kate και του Jack στο Something Nice Back Home σαν μία λακκούβα στο δρόμο – ή είναι μία καθοριστική στιγμή στην σχέση τους που υποδεικνύει την πιθανότητα ότι ίσως ποτέ δεν θα τα βρουν;
Νομίζω ότι είναι περισσότερο λακκούβα στο δρόμο. Επίσης πιστεύω ότι αν ο Jack και η Kate μπορούσαν να τα βρουν θα έκαναν ο ένας τον άλλον πολύ ευτυχισμένο. Τελικά αυτό είναι που χρειάζονται. Χωρίς αγάπη, όλα τα άλλα ωχριούν και φαίνεται πως τα χρώματα σβήνουν. Για το Jack το να παραδοθεί και να είναι ευάλωτος στο να αγαπάει την Kate και για την Kate να δώσει αυτό στον Jack, θα ήταν τόσο σημαντικό και γι αυτό δεν μας πηγαίνουν ακόμα εκεί. Ουσιαστικά αυτό που αισθάνομαι ότι αντιπροσωπεύει είναι ότι πραγματικά εξιλέωσαν τους εαυτούς τους. Αντιμετώπισαν τους δαίμονές τους και της ανασφάλειες και έκαναν ένα τόσο σημαντικό βήμα μπροστά στις ζωές τους που μάλλον τώρα θα έχουν αρμονία με έναν τρόπο που δεν είχαν δει ποτέ πριν.
Αλλά δε νομίζω ότι μπορούμε να τους φέρουμε σε αυτό το σημείο ακόμα. Είναι τόσο νωρίς. Παρόλα αυτά ήταν τόσο ωραία να μην παίζω αυτή την υποβόσκουσα ανησυχία που υπάρχει για χρόνια και απλώς να παίξω κάτι προφανές και ακριβές. Νομίζω ότι αν παρακολουθούσατε ένα ζευγάρι σαν και αυτό που ήταν φίλοι σας θα θέλατε να χτυπήσετε το κεφάλι σας στον τοίχο. Σε αυτή την περίπτωση αισθάνομαι το ίδιο όταν το κοιτάω από έξω σκεφτόμενη «Τι κρίμα! Απλώς φτιάξτε τα» Είναι δύσκολο να είσαι τόσο αποκομμένος συνέχεια. Απλώς ησυχάστε (γέλια)!

Με αυτή την στροφή στο ότι ο Jack και η Kate επικράτησαν περισσότερο αυτή τη σεζόν, ήταν δύσκολο να αφήσεις ότι έκανες τον τελευταίο χρόνο με το όλο δέσιμο με τον Sawyer;
Είναι αγχωτικό και σκληρό όταν σε αναγκάζουν να κάνεις στροφή 180 μοιρών. Είχαν πιέσει και πιέσει για να αναπτυχθεί όλο αυτό στο ένα άκρο και μετά σταματούν και λένε «Γύρνα και πήγαινε προς την άλλη μεριά» Δουλεύεις στ’αλήθεια σκληρά και μετά πρέπει να το καταστρέψεις κατά έναν τρόπο.

Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα σχετικά με την Kate αυτή τη σεζόν ήταν ότι στ’ αλήθεια έπαιξε τη γέφυρα μεταξύ των στρατοπέδων του Jack και του Locke. Πως ήταν να είσαι η μόνη που αναμείχθηκε με τους δύο κόσμους και βοήθησε να προχωρήσουν και οι δύο ιστορίες;
Ήταν στ’ αλήθεια διασκεδαστικό. Ένιωσα την συγκίνηση του να είσαι στο κεντρικό σημείο αυτή τη σεζόν. Μ’ άρεσε αυτή η κίνηση – η Kate ποτέ δεν στάθηκε ακίνητη. Συνεχώς μετακινούταν πίσω και μπροστά και νομίζω ότι αυτό συμβολίζει τόσο πολύ τον ρόλο που παίζει στον καταυλισμό της παραλίας χωρίς κανένας να το συνειδητοποιεί. Ήταν το άτομο που θα έλεγε «Θα σε βοηθήσω…αλλά πρέπει να το πω στον Jack» Με άλλα λόγια «θα σε βοηθήσω…αλλά θα σε μαρτυρήσω. Θα είμαι το εγωιστικό άτομο που είναι ικανό να χειριστεί ένα όπλο και να υπερασπιστεί τον εαυτό της αλλά την ίδια στιγμή θα είμαι το πρόσωπο που θα είναι δίπλα φροντίζοντας τους ανθρώπους και δεν θα αφήσω ποτέ κάποιον πίσω σε μία επικίνδυνη κατάσταση.

Τι νομίζεις ότι οι νέοι χαρακτήρες αποκάλυψαν για την Kate αυτή τη χρονιά;
Ο χαρακτήρας μου ανταποκρίθηκε πολύ σε αυτούς με συγκεκριμένους τρόπους. Για παράδειγμα με τον Faraday η Kate ήταν αμέσως – με έναν εντελώς πλατωνικό και αθώο τρόπο- γοητευμένη απ’ αυτόν. Δεν βλέπεις την Kate να χαμογελά πολύ στο νησί και το μόνο πρόσωπο που την γοήτευσε ήταν ο Sawyer και ήταν με έναν παθιασμένο τρόπο. Αλλά ο Faraday την κάνει να γελάει και ήταν βασικό που συνέβη έτσι και ήταν γραμμένο με αυτό τον τρόπο. Για τον χαρακτήρα του Ken (Miles) δεν ήταν γραμμένο αλλά φάνηκε ότι η Kate ήταν πολύ επιθετική μαζί του. Ήταν άμεσο. Μόλις η Kate ήρθε σε επαφή με τον Miles χωρίς σημειώσεις στο σενάριο, μπορούσαν να νιώσω ότι στ’ αλήθεια τα είχε πάρει με αυτόν τον τύπο. Δε νομίζω ότι είναι έκπληξη με τη φύση του χαρακτήρα του Miles, αλλά υπάρχουν και άλλοι χαρακτήρες στη σειρά που έχουν υπάρχει αληθινά καθάρματα και η Kate έλκεται από αυτούς. Με τον Miles στ’ αλήθεια εκνευρίζεται. Υπάρχει μία σκηνή όπου περπατάω πίσω του και μιλάει στον Sayid. Όταν η σκηνή τελειώνει η Kate τον σπρώχνει από πίσω σαν αιχμάλωτο πολέμου. Ποτέ δεν χώνεται στους ανθρώπους έτσι. Ποτέ δεν σπρώχνει, χτυπάει ή πληγώνει χωρίς να χρειάζεται. Η Kate θέλει να το αποφύγει όταν τραβάει όπλο αλλά ο Miles της βγάζει αυτή την πλευρά.


Ανάμεσα στις πολλές εκπλήξεις που το φινάλε επιφύλασσε για όλους μας ποια ήταν η μεγαλύτερη και πιο συναρπαστική για εσένα;
Νομίζω ότι –μαζί με τους περισσότερους θεατές μας- ήμουν πιο σοκαρισμένη από το γεγονός ότι ο Ben πραγματικά μετακίνησε το νησί. Όταν ακούσαμε για πρώτη φορά αυτή την έκφραση έμοιαζε με ψέμα. Αλλά, όπως με τους αριθμούς και τον Locke που πατούσε το κουμπί, αποκαλύφθηκε –ακόμα μια φορά- ότι οι συγγραφείς μας δεν φοβούνται τίποτα. Το περίεργο και το παράξενο είχαν για ακόμα μία φορά επιτευχθεί στο Lost. O Ben Μετακίνησε το Νησι.


Όσο για την πρόκληση να παίξει τον ρόλο της Kate σαν μητέρα του Aaron η Evangeline Lilly λέει…
Νομίζω ότι υπάρχουν τόσα στρώματα σε αυτό το μέρος της φύσης της τώρα. Νομίζω ότι σίγουρα είχε μια στιγμή που έγινε ένα κλικ και ξαφνικά ένιωσε μητρότητα. Δεν συμβαίνει αστραπιαία αλλά αισθάνομαι ότι με τον τρόπο που προσπάθησα να το παίξω –αν παρακολουθήσετε την Kate μαζί με το μωρό- ότι δεν συνδέεται πραγματικά με το μωρό με έναν αυθεντικό τρόπο μέχρι που κατεβαίνει από το αεροπλάνο. Ήταν μόνο αυτή και το παιδί στην αγκαλιά της, δεν υπήρχε κανείς εκεί να την χαιρετήσει ή να είναι μαζί της και να αναγνωρίσει ότι την αγαπάνε. Στο μεταξύ έχει αυτό το αβοήθητο μικρό πλασματάκι στην αγκαλιά της. Νομίζω ότι αυτή είναι μία σημαντική στιγμή όπου η Kate αντιλαμβάνεται το μέγεθος του τι σημαίνει να είσαι μητέρα. Σημαίνει ότι για πάντα θα έχεις ένα δεσμό με κάποιον. Αλλά η Kate δεν δένεται – είναι ανεξάρτητη.


Πηγή: Lost Magazine